De Altai Harp, in 2008 ontdekt in het Altai-gebergte in Mongolië, is een uniek snaarinstrument dat eeuwenoude muzikale tradities nieuw leven inblaast. Lees meer over de ontdekking, restauratie en de varianten van dit bijzondere instrument.
In 2008 werd de originele Altai Harp ontdekt in Mankhan Sum, Khovd, Mongolië. Het instrument lag onder het hoofd van een persoon in een grot op de Jargalant Khairkhan-berg en was uitzonderlijk goed bewaard gebleven, ondanks dat het naar schatting bijna 1500 jaar oud is. Deze unieke vondst is het enige muziekinstrument van dit type dat ooit in Mongolië is aangetroffen. Dankzij de droge lucht in het Altai-gebergte zijn grafvondsten in deze regio vaak in opmerkelijk goede staat.
Een lokale herder stuitte per toeval op de grot. Na de ontdekking werd de harp samen met andere artefacten uit de grot naar Duitsland gestuurd voor onderzoek en restauratie. Onder leiding van de Duitse onderzoeker Susanna Schulz en de Mongoolse expert Ganpurev Dagvan werd het instrument zorgvuldig onderzocht en opnieuw tot leven gebracht.
De ontdekking van de Altai Harp, het eerste snaarinstrument van nomadische oorsprong dat ooit in Mongolië is gevonden, was een unieke vondst. Muzikale archeologische vondsten zijn zeldzaam in Mongolië, en voor Ganpurev voelde het als een heilige taak om dit instrument te onderzoeken, restaureren en toegankelijk te maken. Waar Mongolië ooit meer dan tien soorten citers kende die nauwelijks nog worden bespeeld, gaf de Altai Harp nieuw leven aan deze rijke muzikale traditie.
Sinds de restauratie zijn er twee varianten van de Altai Harp ontwikkeld: een 6-snarige en een 8-snarige versie. Het repertoire blijft zich uitbreiden met zowel nieuwe composities als bewerkingen van traditionele Mongoolse muziek, waardoor de Altai Harp een brug slaat tussen eeuwenoude tradities en een modern publiek.
De Altai Harp is de reconstructie van de historische vondst in het Altai-gebergte in West-Mongolië. Hoewel het ontwerp enkele creatieve toevoegingen bevat, zoals een ibex-kop met sierlijke hoorns, blijft het trouw aan de oorspronkelijke vondst. De originele harp had ook een dierenkop, maar het bovenste deel, waar de snaren bevestigd waren, ontbrak. Bij de reconstructie is daarom gekozen voor een ibex-kop als eerbetoon aan het Altai-gebergte.
Het instrument heeft zes snaren en een klankkast die oorspronkelijk volledig uit hout bestond. Latere modellen kregen een met huid bespannen klankkast, wat aansluit bij andere traditionele Mongoolse instrumenten uit de regio van het Altai-gebergte, zoals de tovshuur (tweesnarige luit) en de ikel (tweesnarige cello). Deze aanpassing zorgt voor een warme, rijke klank en versterkt de connectie met de muzikale tradities van de regio.
Na de herintroductie en verdere ontwikkeling van de Altai Harp ontstond de Herten Harp als een natuurlijke uitbreiding. Dit instrument, dat kan worden gezien als een variant van de Altai Harp, biedt een nieuwe muzikale dimensie. De Herten Harp heeft acht snaren in plaats van zes en is versierd met de kop van een hert, geïnspireerd op oude rotstekeningen uit het Altai-gebergte.
De extra snaren geven het instrument meer mogelijkheden en een breder muzikaal bereik, ideaal voor zowel traditionele stukken als moderne composities. Het behoudt de essentie van de Altai Harp, maar biedt tegelijkertijd meer creatieve vrijheid voor muzikanten die op zoek zijn naar een rijkere expressie. Met zijn unieke ontwerp en klank is de Herten Harp een prachtige aanvulling op de Mongoolse muziektraditie.
